Annem ve babam için

 

Kaçış

 Kırgınlıklarım

 içime içime büyüdükçe 

Uzaklaşıyorum sizden.

Siz kendinizi bilmedikçe 

Soğuyorum sizden.

Duvarlar örüyorum, 

görünmez...

Çığlıklar atıyorum,

duyulmaz...

Yedek parçası/parçacı 

oldugum

 hayatlardan

kaçıyorum.

Nedeni, nasılı

hesabı sorulmaz...

Her gün aslında dündü

 Uzun lafın kısası 

Önüm derya deniz 

Ardım karanlık zifiri...

Bir adım atsam diyorum

Korkularım önümü alıyor.

Zamana yenik düşmüş

 ürkek adımlarım 

Denize koşmak isterken  

Rutini bozulmuşlara özgü 

bir huzur/suzluk

peyda oluyor içimde.

Dilimde özgürlük naraları...

"Acaba?"lar derinlerde.

Mevsim yaz

Günler uzun ama 

çabucak geciveriyor da

Şu geceler yok mu!!

El ayak çekilip

Yıldızlar dile geldiğinde 

tutuyor yine başım.

Eskiden MİGREN derdim

Meğer düşünmekmiş 

tek derdim.

Gün doğana kadar kaç tilki dolanıyor kafamda?

Kaçı bugünden???

Hepsi??

Hiçbiri??

Geçmişin Aman yiyicileri gerçek olsa.

Ne mi oldu?

Yine bir kadeh yıldız içtim

başım döndü.

Fark ettim ki 

Her gün aslında dündü.