Uzun lafın kısası
Önüm derya deniz
Ardım karanlık zifiri...
Bir adım atsam diyorum
Korkularım önümü alıyor.
Zamana yenik düşmüş
ürkek adımlarım
Denize koşmak isterken
Rutini bozulmuşlara özgü
bir huzur/suzluk
peyda oluyor içimde.
Dilimde özgürlük naraları...
"Acaba?"lar derinlerde.
Mevsim yaz
Günler uzun ama
çabucak geciveriyor da
Şu geceler yok mu!!
El ayak çekilip
Yıldızlar dile geldiğinde
tutuyor yine başım.
Eskiden MİGREN derdim
Meğer düşünmekmiş
tek derdim.
Gün doğana kadar kaç tilki dolanıyor kafamda?
Kaçı bugünden???
Hepsi??
Hiçbiri??
Geçmişin Aman yiyicileri gerçek olsa.
Ne mi oldu?
Yine bir kadeh yıldız içtim
başım döndü.
Fark ettim ki
Her gün aslında dündü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder