"Henüz vakit varken" çekip gitmeliydim bu şehirden ama ben ne yaptım? Senin de nefes aldığın gökyüzünün altında kendimi kandırdım. Sensiz yaşayabilirim, içinde senin olmadığın bir senaryo yazabilirim ve başrollerinde başkalarını oynatabilirim sandım.
Ne mi oldu?
Zamanla tüm taşlar yerli yerine oturdu. Bir dünya inşa ettim. Herkes vardı içinde ama temelindeki tek taş yoktu.
14 Ekim 2022
Göztepe
Yeniden yazmalıyım, dedim.
Günlük tutmalısın, her gün yazmalısın, dedi biri.
Senin blogun var, oraya yazsana en son 2019'da yazmışsın, dedi öteki.
Aaa, evet, teknolojiye alışmayı denemiştim bir zamanlar; dedim sonra mazeretler, mazeretler...
Şifreni unutmamışsındır inşallah dedi ve gülümsedi.
Sözcüklerimin fark edilmiş olmasının keyfiyle telefonu elime alıp blog sayfamı açtım yıllar sonra...
Kütüğüne kayıtlıların kalp sızıları ilee ters orantılıdır adı Günyüzü'nün. Boz, buruk, yorgun taşlarını kırıp Yeni betonlar diktiler...