Düşünmüyorum

- Nur içinde yatsın,

 bir nefeste öldü bitti hayallerimiz. 

Ardından kötü de konuşmak olmaz şimdi ama

gerçekleşmeyeceği de çok belliydi.

-Ne diyorsun  sen yahu? Kafan mı güzel?

-Yoo dünya dönüyor dedim,

 Bir yudum ister misin?

- Yanında içecek kadar tanımıyorum seni.

- Yeteri kadar tanıyınca ederi kadar mı hayal kurabiliyorsun?

- Hayal kurmam ben.

- Nasıl ya!! Nefes almadan nasıl yaşıyorsun?

- Çok düşünmüyorum.

Vişne

 Ne zaman

      biraz vişne yesem

Çocukluğumun 

      ağzı kamaşır. 

Huzur dolar içime.

Gözlerimi kapatır 

Hayatın içinde koşmaya başlarım.

Önümde kuzenim,

Ellerimiz yapış yapış vişne.

Yakalanan ebe!!

Üstümüz başımız kıpkırmızı

Annelerimiz görse öldürecek 🥰

Aklımız hâlâ daldaki vişnede.

İkiz vişneleri koparıp küpe diye takarız.

Birkaçını ezip oje yaparız,

Kuruyunca vişne ojelerimiz

Afiyetle tadına bakarız.

Gülüşlerimiz yükseldikçe 

Gülümser anneannem ve seslenir uzaktan 

-çok yemeyin karnınız ağrır.

İlahi anneanne böyle lezzetli oyunlar

Hiç karın mı ağrıtır?

 

Ağır

 Kimse bilmez de

             sormaz da...

               Yüreğin neden ağır.

Çığlıkların içine içine akar.

           Hoş bağır bağır bağırsan da 

Dünya duymaz,

Dünya sağır.

Duyanlar da döner arkasını gider.

                 Gece sana kalır,

                  Hüzün sana kalır,

                  Dertler sana kalır.

Yollara düşsen geçer sanırsın

               Yollar peşine dolanır 

Yine sen aynı

Yine yaşananlar ağır.

Sevişmenin Kayboluşu

 Edinmek,

         didinmek,

                  didişmek

                                derken 

Ne yazık 

             sevişmeyi unuttu insanoğlu.

Sevmenin işteş çatılı hali:

sevişmek!

           şimdilerde dakikalarda sıkıştı.    

             kalplerden uzaklaştı.

Önce edilgen

              Sonra yalan oldu.

            

Aydaki biri

- Anne, ayın içinde biri var.

               dedi küçük çocuk.

Anne gülümsedi:

- Kim varmış bakayım. 

Ve 

Baktı aya doğru ama görmedi bir şey.

Sustu utanarak.

Çocuğun da hayalleri sönsün istemedi. 

Gördüm de diyemedi.

                                    Damla

Anonim huzur

Kalemi büzüşesi bir şairin

çok anlamlı dizelerinin 

pek anlaşılmayan dizesi; 

Mısra-i berceste olmayı beklerken 

Gözden kaçmış,

 kıymet verilmemiş 

müstakil bir dizeye

evrilmiş.

Gel zaman, git zaman

Gün ışığı yıllar içinde 

tamamen unutulmuş o şiirlerin 

 sözcüklerinin üzerine devrilmiş.

Dilden dile, ilden ile uzanan şiirleri 

herkes pek sevmiş. 

Dizeler evrilmiş, çevrilmiş 

Herkesçe sahiplenilmiş

Gel gör ki kimse dizelerin gerçek şairini bilmezmiş, 

 işin kötüsü merak da etmezmiş.

 Ama önceleri buna çok içerleyen 

kalemi büzüşesi

 yüreği yücelesi şair

artık bunu dert etmezmiş.

Damla - 6 Temmuz 2023

Oğuz ve Atay'ın 1. Yaş gününe

 Bir minik kalp atışı dinlemek için doktora gittiğimde iki minik ama dev kalbin şarkısını duydum ve o gün başladı benim “duble anneliğim”. Sizi kucağıma alıp kokladığım ilk gün (16 Mayıs 2014)

 “Daha önce hiç nefes almamışım ben.” dedim. 

Meraklı, ürkek bakışlarınız ile bana baktığınızda gözyaşlarının aşırı mutluluktan da akabileceğini öğrendim. 

Minik parmaklarınız ile elimi sımsıkı tuttuğunuzda fark ettim ki ben artık rüzgârda savrulan bir yaprak değil, köklerini toprağa sizin için salmış bir çınarım. 

Uykusuz kaldım gecelerce (ki hâlâ kalıyorum) ama işe geldiğim andan itibaren özlediğim şey yatağım değil artık sizin beni bekleyen çığlıklarınız. 

 Çok şey öğrendim sizle.

 Yoğurt yapmayı, sağlıklı beslenmeyi, pratik olmayı, çözüm odaklı olmayı, daha sabırlı olmayı, birinin uyurken de özlenebileceğini, Demet Akalın dinlemeyi... 

Bilmediğim çok şey olduğunu da öğrendim.

Minicik şeylerin insanı nasıl mutlu edebileceğini de bilmiyordum. 

Siz ağzınızı açıyordunuz sadece ve 

biz “Gülüyorlar!” diye mutlu oluyorduk.

Kahkalarınızı duyduğumda yüreğime dolan mutluluğu tarif bile edemem.

 “Oturdular, kıpırdadılar, sanırım emekleyecekler, yuvarlanıyor bizimkiler, sürünmeye başladılar, bu çocuklar yürümeyecek mi(henüz 6 aylıksınız), emeklediler…”

 Her anınızda, her yaptığınızda heyecanlanıyorum. Ve siz yürümeye çok yakınsınız. Yürüdüğünüzde ne yapacağım, nasıl yetişeceğim peşinizden…

Sadece bakıyordunuz önceleri ve kokuma sarılıyordunuz. Sonra görmeye başladınız, sonra özlemeye, sonra aramaya… artık iyice zor olmaya başladı sizden ayrılmak. 

De.. de… de, çıktı Oğuz’un ağzından ilk; 

Atay’ınsa babb.. bab. ba.. 

Nannanneeeeee dediniz anneanneniz koştu her anınıza. Sonra garga dediniz. Anne demediniz de garga dediniz diye ne üzüldüm. 

Sonra bilinçli ilk ann- neee… Ben yine ağladım. 

Zaten sulugözlüyümdür ama siz hayatıma girdiğiniz andan itibaren her şeye dolar oldu gözlerim.

 Tüm bunları yazarken bile burnumun direği sızlamaya başladı.
Uzun lafın kısası benim biricik ikizlerim, aşkımın meyveleri, canlarım, iyi ki doğmuşsunuz. 

İyi ki doğurmuşum sizi. 

Bugün sevdiklerimizle sizin ilk yaşınızı kutladık.

 Her şey harikaydı. Çok güzel vakit geçirdik. Siz de çok keyifliydiniz kucaktan kucağa dolaşırken, her gittiğiniz kucakta gülücükler saçtınız.

 Sizi seven herkese teşekkürlerinizi ilettiniz böylece ve öpücükler yolladınız fotoğraflarda. Arada size verilen poğaça, kek ve börekleri de hiç geri çevirmediniz tabi. Pastanız enfesti; siz de yediniz gözümden kaçmadı. 

Bir dahaki doğum gününe kadar yok haberiniz olsun.
Benim minnoşlarım.

 Ben yıllardır temize çekmeye çalıştığım tüm defterlerimi sizi beklemeye başladığım gün kapattım 

ve sizin için sizlerle ve tabiki canım kocam, babanızla yepyeni bir öyküye başladım. 

Sizi çok seviyorum. 

18 Mayıs 2015

Damla Güler Öztürk 

Geri dönüşüm

 

Ay - dolunay