BEN - I-

 En büyük çıkmazım..

Ben.

Ne ilerleyebiliyorum ne kısalıyorum bende.

Başka bedende ben olsam adımlarım hızlanır mıydı diye düşünmeden edemiyorum.

Bildiğim şu ki:

Bende bir şey var bana ait olmayan, ben olmayan... 

o rahat vermiyor bana. 

Satır arası sözcüklerden oluşan sözlük dışı duygu içeren bir cümleyim.

Ne büyük harfle başlanmış ne de imlası olan bir cümle.

Öyle tek satırlık değilim

Paragraf dolduran bir cümleyim.

Ne bağlaçlarım var benim ne de satırbaşım.

Öyle pat diye başlanmış, 

uzadıkça uzamış eksiltili bir cümleyim işte...

Ne tanım yapıyorum herhangi bir şeyi

ne de tanımlanabiliyorum sözcüklerimle.

Kitaplara girememiş henüz 

ama sayfaları kirletiyorum hayatımda.

Kirletirken arınan bir tezatım ben aslında.

arındıkça eksiliyorum ya... 

eksildikçe de artıyorum kendime.

Ne siyasi içerikliyim 

ne de dini bir söylenceyim.

Film senaryosu olmaz benden ama kendi senaryomun ilk cümlesiyim.

Oynanmak için yazılmamış uzun bir tiradın nefes alınan noktasındayım

Müsamerelerde heyecandan unutulan o cümleyim sahnede..

Tek nefeste okunamam

tek bir anlam içermem.. 

her göze aynı görünmem...  

her seste işitilmem...

çoğu kez kendi sesimle bile dile gelmem

 işte öyle alelade, kendi halinde bir cümleyim.

Alelade dedimse basit bir cümle sanmayın beni.

Girişik birleşik, içiçe girmiş hallerimle miting alanlarında çığlıklarla duyabilirsiniz beni bazen

bazen de şehrin göbeğindeki bilboardlarda salınır sözcüklerim.

Ama en çok boğaza yansımayı severim.

Mehtabı arkama alıp köprünün altından sulara serilirken aşıkların diline teğet geçerim.

Bazen çiğdem kokulu narin bir cümleyken bazen de bir fahişenin ter kokan teniyim.

Siyahtan beyaza evrilse de sözcüklerim

ben özünde kıpkırmızı bir cümleyim. 

Ne bir şehre aitim ne de bir yüreğe demirlemişim

Koordinatlarım yoktur benim

iç içe geçmiş karıştırmıştır birbirine meridyen ve paralellerim.

Bitki örtüsü ya da herhangi bir örtü değildir karakteristiğim

Ulaşılamaz, uzlaşmaz bir değişkenim.

Kararsızlığım bile bir karardır benim

Söz dinlemem, uslanmaz bir cümleyim.

bir yudum suya nasıl muhtaçsa insanoğlu

ben de öyle muhtacım yazılmaya.

satırlara döküldükçe suretim

anlamlandırıyorum/ anlamlanıyorum

yazılıp yüzleşince kendimle

huzursuz buluyorum huzursuzluğumdan

önce kıyılara vuruyorum dalgalarla sonra içime çekiliyor taneciklerim. 

Kendimi anlamlandırdım ya 

anlaşılma kaygısından uzak bir cümleyim

Yerine göre özne, yerine göre nesne, yerine göre tümlecim.

sesli harfllerim ve sessiz harflerim ayrıştığında birbirinden yeni bir dünya keşfederim.

Bilinmeyen dillerde şekillenir

konuşulmayan bir dilde seslenirim

----devamı gelecek------