Kafasını yastığa koyar koymaz uyuyabilenlere öyle çok imrenirim ki...
Misal annemin kuzeninin oğlu Sedat. Bayramda seyranda bir araya gelinip birlikte kalındığında "Yatakları yapsak mı teyze?" deyişinin ve bizim ivedilikle çarşaf yastık getirişimizin üstünden 10 dakika geçmeden horultuları yükselir Sedat'ın yatağın içinden.
Arkadaş ne ara uydun da horultu/gürültü faslına geçtin sen!
Bayram seyranın yatılı misafirliklerini zaten pek sevmem. Bir de şu anında uykuya geçiş yapan Sedatgiller gibiler sinirimi zıplatır iyice. Benim uyumam o zamanlarda daha da zorlaşır. Devreye giren horultuları duymamak için kulaklık takıp müzik dinleyerek uyuyayım derim; o da büyük risk. Gürültüleri duymayayım derken dinlediğim ezgiler, şarkılar alır başka yerlere götürür beni.
Misal çocukluk sokaklarında dolaşırım ömrümün. Sonra o şarkıyı çok seven bir arkadaşım gelir aklıma ya da o şarkıyı dinlediğimiz yaz, kış veya baharlar... O şarkıyı bağıra bağıra söylerken gece yarısı pişirdiğimiz makarna gelir aklıma. Yaşımız tutmadığı için içemediğimiz şaraplar bizi sarhoş eder daha da düşerdik şarkıya/şarkılara. Yaşımıza bakmadan efkarlanır, dünyanın yükünü taşıdığımızı sanırdık omuzlarımızda. Derken mesela eski sevgilim gelir aklıma. Son kez bir araya gelişimiz. Fotoğraflarımı çektiğini hatırlarım, sanki son kez bakar gibi yüzüme /gözlerime bakışını.. sonra beni aldattığını hatırlarım şerefsizin, (meğer o yüzden vicdan yaparmış.) hepten uykum kaçar.
Bu gece de tıpkı diğer tüm geceler gibi henüz kendimi bırakamadım uykunun huzurlu kollarına. Üşenmedim, taa kapının yanındaki fişe yatmadan şarj olsun diye taktığım telefonumun yanına gittim, baktım. Yatağa yatalı sadece 35 dakika olmuş. Bu gece de uykusuzum belli oldu.
Aslında uyusam düşünmeyeceğim. Düşünmeye başlayınca durduramıyorum kendimi. Olmuşları bir daha bir daha yaşıyor; konuşulmuşlar neyse de konuşulmamışları da ekleyip önce sohbeti sonra kendimi dolduruyorum. Hele olmamışlar söz konusu ise dur durak bilmiyor havsalam..
40 yıllık ömrümde cümle içinde "havsala" yı da kullandım ya... artık uyusam da gam yemem.
10 Temmuz 2022 /Side
Yaş aldıkça hemen uyuyamıyorsun gerçekten de. 20'li yaşlarımın başında yatağa uzanır monitörü kendime çevirir bir dizi izlemek isterdim. Öyle ki hemen dalar giderdim, bayılır gibi uyurdum. Deliksiz, kalktığımda rahatlamış hissederdim. Şimdi zor uyuyorsun kalktığında da üzerinde filler tepinmiş kadar yorgun hissediyorsun. Ben de özlüyorum o günleri. En azından uyumak istediğimizde hemen uyuyabilip, rahat bir uyku çekebilmeliydik.
YanıtlaSilTebrik ederim..