Gölgeler

Yıllar önce bir link kaydetmişim. (13 sene önce)

Bugün tekrar izledim o zamanki kadar etkilendim diyemem ama yine de çok beğendim. 

Hayatımdaki gölgeleri düşündüm. 

Bazılarından korktuğumu fark ettim, bazılarının  ise bana bir güç verdiğini gördüm. 

Korktuklarımı ayrıştırmaya cesaret edemedim, üzerine yazmaya da... ama ailemin gölgesini hatırladım ve bir nebze rahatladım mesela. 

Sonra korku ve güç veren gölgeleri bir kenara bıraktım da gölgeleri düşündüm sadece. 

Çocukken elektriklerin gitmesini çok isterdim. Odayı aydınlatsın diye yaktığımız mumun loşluğunda ellerimizle şekiller yapar, büyüyen gölgelerden hikayeler uydururduk. annem ve babam da oyuna dahil olduğunda hiç gelmesin isterdik elektrikler. 

Şimdilerde ise yürürken önümüze, ardımıza düşen gölgelerimizin üstüne basmaca oynuyoruz ikizlerimle. Birkaç yıldır en sevdiğimiz aile oyunlarımızdan biri diyebilirim. 

Nasıl mı oynuyoruz:

Malzemesi biziz, tüm aile dahil olunca kahkahalar üçe beşe katlanıyor, garanti veririm. Güneşli bir gün yahut lambaların aydınlattığı bir alan olmalı ki  gölgelerimiz zeminde yayılsın. Sonrasında çabucak bir ebe seçilip başlanıyor oyuna. Ebe seçmek için ister "aldım- verdim" yapın ister "o...piti piti..." diye uzatın tekerlemeyi zamandan ve oyun keyfinden çalmayalım derseniz de "ebe değilim." deyin, en sona kalan ebe olsun. veee başlasın eğlence. Yerdeki gölgelerin üzerine basmak esas amaç. Ebe bir başka katılımcının gölgesinin üzerine bastığında gölgesine basılan kişi ebe oluyor. Oğuz ve Atay bayılıyor.(yaşları 8 pardon onların dediği gibi söyleyeyim 8.5) ama babaları ve ben de bayılıyoruz bu oyuna. onlar kıkırdadıkça biz de engel olamıyoruz kahkahalarımıza.

Bir de romantizm dolu şarap gecelerinde etrafıma çöken gölgeler var.

onu da başka bir zaman diliminde kaleme alırım belki... 

Gölgeler (yıllar önce kaydettiğim dans gösterisi- izlemek için tıklayın)