Ölüm Üzerine

Ölmek...
Bedensel kayboluş, ruhların özgürlüğü...
Son beş yıla kadar uzaktan tanırdım ölümü... Keşke hep uzakta kalsaydı ölüm.  Çok sevdiklerim yanımızda olsaydı hep ama sıraları gelmiş ve gitmişlerdi. "Allah sıralı ölüm versin." sözünü iliklerimize kadar işlemiş. "Allah Hayırlı şifalar versin." sözünün ise ölümün de bir şifa olduğunu şimşek gibi çakmıştı kalbimize. Ölümün tüm acıları dindirdiği göz önünde bulundurulursa sevdiğiniz biri için hiç istemeseniz de bu şifayı dileyebiliyorsunuz:(

Bedenlerini görüp sarılamadıklarım, sesini duymak istediğimde hala kayıtlı telefon numaralarını çevirip özlediğimi söyleyemediğim insanlar, sanki  ben aramazsam onları ya da gitmezsem yanlarına, diyarlarına hep yerlerinde hoş gibiler, dönülmez uzaklara gitmemişler de hep var gibiler. Gülüşleri, bakışları, sıcaklıkları gözlerimi kapattığımda zihnimde... Ne söyleyeceklerini biliyorum sanki...  sanki  biraz daha zorlasam hissedeceğim....

Her ölümde insan, ölmüşlerini de sanki yeniden kaybediyor, yanındakilere ise Allah uzun ömür versin, diye dua ediyor.  Çok da uzun sürmüyor güncel yaşamın kaosunda. Bu iyi mi kötü bilmiyorum ama acısını bile yaşayamıyor insan çoğu zaman. Şehir, kalabalık, sorumluluklar hafifletiyor belki de insanın katlanamayacağı bu acı yükü yoksa insan nasıl devam etsin... 

Montaigne- Denemeler'i ilk okuduğumda yani daha küçük bir çocukken bile beni en çok etkileyen deneme "Ölüm Üzerine" ydi. Montaigne defalarca yazmış o denemeyi ve diğerlerini, en doğru formunu vermek için. 

"....Nasıl doğuşumuz bizim için her şeyin doğuşu olduysa ölümümüz de her şeyin ölümü olacak.

Öyleyse yüzyıl daha yaşamayacağız, diye ağlamak; yüzyıl önce yaşamadığımıza ağlamak kadar deliliktir."                                                                                                         Montaigne

Mutlaka okuyun okumadınızsa en azından o denemesini.

Bir de yine bir link koyuyorum. Bu da ölümü, gidişleri, hüzünleri yaşatıyor bana.

https://www.youtube.com/watch?v=pLuTKKMQs9A


Niye ölüm üzerine yazdın, neden bu kadar kopuk kopuksun? diye düşünürseniz
Bugün ülke gündemine şak diye oturan güzel melek Neslican'ın ölümü, beni çok etkiledi; dağıldım. Çok kısa bir süre önce çok yakın bir arkadaşım söz etmiş ardından haberlerde izlemiştim. Hiç tanımadığım bu insan acıları ve mücadelesi ile milyonlara umut olmuş meğer sosyal medyada. enerjisi, gülüşü öyle sıcaktı ki... Herkes benimsemiş,sahip çıkmış ona.
Hayatını kaybettiğini öğrenmek insanı hüzünlendiriyor.

Huzurla uyu Neslican, Huzurla uyuyun tüm gidenlerimiz...